شایستگى، توانمندى، استوارگامى، و سلامت رفتارى آنان، بى گمان، مهم ترین نقش را در سامان یابى جامعه در ابعاد مختلف خواهد داشت. از این رو، در نگاه على علیه السلام ، در گزینش كارگزاران، فقط شایستگى ها باید حاكم باشد، و نه وابستگى ها. «شایسته سالارى»، اصلِ اساسى گزینش در سیاست علوى است. صلاحیت اخلاقى، اصالت خانوادگى، تخصّص و توانایى، باید معیار گزینش باشد، نه وابستگى هاى سببى، نَسَبى، جناحى و مسلكى، آن هم با پیرایه سیاسى اش. بر اساس آموزه هاى امام، مدیران و مسئولان، در نظام اسلامى حق ندارند مناصب دولتى را بر اساس وابستگى هاى خانوادگى و یا سیاسى تقسیم كنند. آنها حق ندارند كارهاى مردم را به كسانى بسپُرند كه اصالت خانوادگى ندارند؛ حق ندارند كسانى را بر كار بگمارند كه از مكرمت هاىِ اخلاقى و خوى نیكو به دورند؛ حق ندارند از كسانى كه توانایى لازم را ندارند و از تخصّص بایسته و نشاط مطلوب برخوردار نیستند، در امور اجرایى بهره گیرند. كارگزارى، امانت است و جز به امین نباید سپرده شود.

دانشنامه امیرالمومنین علیه السلام جلد4

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: